ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ

Τι άλλο θες για να καταλάβεις ότι δεν πάει άλλο; Πόσες φιλικές συμβουλές ακόμα με αγαπησιάρικη διάθεση και καλή πρόθεση θα σε κάνουν να θες να εξαφανιστείς; Πόσες κλωτσιές σου χρειάζονται για να συνειδητοποιήσεις ότι χέστηκαν; Χέστηκαν. Χέστηκαν. Δεν τους νοιάζει. Κανένας δεν νοιάζεται. Όλοι είμαστε τόσο μικροί. Δεν είμαστε τίποτα. Δεν είσαι τίποτα. Και όμως εξακολουθείς όσο και να σε σιχαίνεσαι να σε θεωρείς κάτι τόσο σημαντικό στο κεφάλι σου. Μόνο στο κεφάλι σου. Αυτό συμβαίνει μόνο στην αλήθεια του κεφαλιού σου. Πόσες γραμμές ακόμα; Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Πόσες υποκειμενικές διορθώσεις στο δικό σου δέρμα; Πρέπει να βγουν τα κόκκαλα στην επιφάνεια για να ευχαριστηθείς;  Βούλωσε το. Για πόσο θα σε βασανίζεις για να σου αποδείξεις ότι κανένας δεν μπορεί να σε πληγώσει περισσότερο απ' εσένα τον ίδιο; Πόσο ακόμα θα σε ταΐσεις μέχρι να αρρωστήσεις; Πόσοι εφιάλτες πια; Για πόσο δεν θα μπορείς να πάρεις ανάσα κάθε βράδυ; Τι άλλο σου χρειάζεται για να καταλάβεις ότι δεν πάει άλλο; Και εσύ συνεχίζεις να τους ζητάς βοήθεια και να μιλάς, να λες πως περνάς, μόνο όταν δεν λες πόσο καλά είσαι. Τι πρέπει να γίνει για να δεις ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για σένα; Πόσο χειρότερα να είναι εκεί;  Πάρτο απόφαση κανένας δεν πρόκειται να σε υιοθετήσει. Καμιά φωνή δεν σου κάνει παρέα. Και αν ναι, αυτό συμβαίνει γιατί δεν σε ξέρουν, δεν σε βλέπουν, δεν σε ακούνε. Κανένας δεν πρόκειται να σε ακούσει. Κανένας δεν πρόκειται να αλλάξει ίσως καλύτερα αν αυτό προϋποθέτει να πάρει κάτι από εσένα. Κανέναν δεν τον νοιάζει. Ο κόσμος θα καταστραφεί και χωρίς εσένα. Φύγε. Έφυγες. 

十