ΜΙΣΗ ΑΠΛΑΝΙΣΤΗ

They said hello, I said goodbye.

I once played a role.

I was out there marketing my soul.

Katatonia

Όλο το βράδυ περπατούσατε. Οι σκάλες ήταν στρογγυλές. Ανεβαίναμε και ανεβαίναμε. Είχα σκοπό. Ήθελα να τους δείξω κάτι. Με μια ανυπομονησία. Σαν να ήθελα να προλάβουμε να δούμε κάτι συγκεκριμένο. Όταν φτάσαμε στο παράθυρο περιμέναμε για λίγο. Προλάβαμε. Τότε το σχοινί τέντωσε. Κρεμάστηκε από τον επάνω όροφο. Το σώμα πήγαινε αριστερά και δεξιά σαν εκκρεμές. Περίμενα μέχρι να δω το πρόσωπο. Τη στιγμή εκείνη το θέαμα θα είχε τελειώσει. Για εμένα. Το είδες. Το ίδιο πρόσωπο. Για ακόμη μία φορά. Όταν άνοιξες. Όταν άνοιξα τα μάτια μου δεν θυμόμουν. Τότε άκουσα. Την ίδια φωνή. Μια ιστορία που δεν περνούσε από το χέρι μου. Τότε θυμήθηκα. Πως έγινε αυτό; Σύμπτωση; Ένας ακόμη εφιάλτης; Και ένα μήνυμα. Απόδειξη της ανθρώπινης αθλιότητας. Ένα μήνυμα από κάποιον που πουλούσε τσίχλες. Δεν έχει νόημα πια. Ίσως να μην είχε και ποτέ.

Κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει.

Πότε κατάλαβε άλλωστε;

十