ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ

All the lonely people. Where do they come from?

All the lonely people. Where do they belong?

The Beatles

Ένα αόρατο παιδάκι κάθεται στη γωνία. Κάθε τόσο μου φωνάζει. Μου λέει ότι δεν με καταλαβαίνει. Καμιά φορά άθελα μου το τρομάζω. Τις στιγμές εκείνες πηγαίνει και κρύβεται μέσα στη μεγάλη ντουλάπα. Όσο και αν προσπαθώ να το ησυχάσω δεν τα καταφέρνω. Δεν με εμπιστεύεται. Χώνεται ακόμα πιο βαθιά μέσα στο σωρό των ρούχων. Καμιά φορά ξεχνιέμαι και απλώνω το χέρι μου για να το πιάσω. Τότε τρομάζει ακόμα περισσότερο από τη θέα των ουλών και εξαφανίζεται. Αν δεν ήταν αόρατο σίγουρα θα είχε πνιγεί. Δεν μου κάνει καμία εντύπωση. Είναι φίλος μου.

Με μαλώνει γιατί δεν καταλαβαίνει. Ρωτάει συνέχεια αν πονάει το κεφάλι μου. Πλέον δεν του απαντώ και τότε θυμώνει ακόμα περισσότερο. Αρχίζει να ουρλιάζει. Μου θυμίζει εμένα τα χρόνια που ούρλιαζα. Έκλαιγα. Εξωτερικά. Ωρύεται. Δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο κάποιος μπορεί να παίρνει παυσίπονα αν δεν πονάει η κοιλίτσα του, όπως λέει, ή το κεφάλι του. Ποιος είμαι εγώ που θα του πω έστω και ένα λόγο για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο;

Άλλες φορές μου φωνάζει γιατί του κλέβω τα ψαλίδια χειροτεχνίας και παρόλο που το κάνω όταν δεν είναι εδώ και πάντα τα επιστρέφω στη θέση τους πριν επιστρέψει το καταλαβαίνει και θυμώνει. Δεν θέλει να δίνει τίποτα δικό του. Του έχουν αφαιρέσει πολλά χωρίς να είναι στη θέση να το διαπιστώσει ακόμα. Τότε θυμώνω εγώ. Θυμώνω για όλα αυτά που του έχουν κάνει γιατί αυτό ναι είναι άδικο. Κρατάω μούτρα. Νομίζει ότι του έχω θυμώσει και τότε μου φέρνει ένα σοκολατάκι για να μου ζητήσει συγγνώμη. Και πάλι δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο δεν το παίρνω και ας μου αρέσουν τα σοκολατάκια. Τότε μου θυμίζει τι του έλεγε η μαμά του όταν ήταν χαρούμενη, πριν το σκοτώσει. "Αν δεν φας το φαγητό σου δεν θα μεγαλώσεις." Δεν του απαντάω και τότε στέκεται και κοιτάει με απορία.  Ξέρει όμως ότι εδώ και μια βδομάδα δεν έχω φάει σχεδόν τίποτα. Δεν το καταλαβαίνει. Δεν το πειράζει όμως και τόσο γιατί ξέρει. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα 'ρθει η μέρα που θα φάω. Θα φάω πολύ. Τόσο πολύ μέχρι να μην μπορώ να αναπνεύσω. Τιμωρητικά. Εκδικητικά. Επώδυνα. Νομίζει ότι το κάνω γιατί θέλω να μεγαλώσω γρήγορα. Είναι πολύ μικρό για να καταλάβει πόσοι τρόποι υπάρχουν για να κάνει κάποιος κακό στον εαυτό του όταν τον σιχαίνεται.

Όταν αρρωσταίνω με παίρνει αγκαλιά και με καθησυχάζει. Μου υπόσχεται ότι δεν θα το πει σε κανέναν. Γιατί έτσι του έχουν μάθει. Όποιος αρρωσταίνει φταίει και σαν να μην του φτάνει ο πόνος της αδιαθεσίας οφείλει να ακούσει πόσο υπεύθυνος είναι ο ίδιος για αυτό που του συνέβη. Άξιος της μοίρας του δείχνουν τα δάχτυλα. Δεν λείπει πολλές φορές και η κατηγορία της αρρώστιας εκ προμελέτης με πρόθεση την βλάβη του ατόμου που είναι αρμόδιο για τη φροντίδα του. Αν λάβω υπόψιν μου τα μικρά στραβά του δόντια δεν θα είναι λίγες οι φορές που του αποδόθηκαν αυτές οι κατηγορίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που έλυσε το πρόβλημα μοναχό του. 

Τα παιδιά που μεγαλώνουν γρήγορα πεθαίνουν και γρήγορα; Θα ήθελα πολύ να το ρωτήσω. Συχνά θέλω να το ρωτήσω πολλά πράγματα. Δεν το κάνω όμως γιατί δεν μου φταίει σε τίποτα. Έχει πεθάνει ήδη αρκετά για να το σκοτώσω εγώ και άλλο.

Θα περιμένω να κοιμηθεί. Τότε ίσως καταφέρω να πάρω ένα ψαλίδι χειροτεχνίας χωρίς να το καταλάβει. Γεγονός που δεν πρόκειται να συμβεί και το απολαμβάνω γιατί ξέρω. Ξέρω ότι μετά θα ακούσω μια ειλικρινή συγγνώμη και ας μην την αξίζω και ας μην μου ανήκει. Δεν είναι δική μου. Όχι από το αόρατο παιδάκι. Χωρίς ντροπή όμως θα καλύψει το κενό της συγγνώμης που δεν πρόκειται να ακούσω ποτέ.

十