ΑΝΩΝΥΜΑ

"I'm still standing in the wind but I never wave bye bye."

David Bowie

Της το έδωσαν. Ποτέ δεν το ζήτησε. Όπως και τα περισσότερα από όσα της έχουν δοθεί. Θα το κουβαλάει για όλη της τη ζωή. Και μετά.
Σαν να μην έφταναν τα γονίδια. Σαν να μην ήταν αρκετή η καταγωγή. Ούτε καν αυτά που επρόκειτο να αντιμετωπίσει στη συνέχεια. Έπρεπε να πάρει και το όνομα.
Δόθηκε από ένα μισητό άτομο το όνομα ενός μισητού ατόμου.

Ένα μπισκότο κάποτε της είπε ότι είναι αστέρι.
Μεγάλο αστέρι.

Μετάφραση του ονόματος μισητή υπενθύμιση.
Ο θάνατος των νεκρών βασιλιάδων. Οι νεκροί βασιλιάδες καρφωμένοι. Κρεμασμένοι.
Σαν μαζί με το όνομα να κληροδοτείται και το τέλος. Το τέλος του ανθρώπου που το κουβαλάει. Η μοίρα των ανθρώπων που θα ήθελε να γίνει.
Το όνομα της ήταν καταδικασμένο να κουβαλάει ένα πλήθος νεκρών ανθρώπων.

Κάποια στιγμή σαν να άκουσε. Δεν κατάλαβε. Δεν ήθελε. Ήξερε δεν ήθελε όμως να γνωρίζει. Είπανε. Ένα όνομα είναι η θέση σου. Είναι η υπόσταση σου. Καθορίζει την αξία σου. Μετράει.
Και τότε αναρωτήθηκε. Πόση δύναμη είχε για να αλλάξει αυτό που της δόθηκε χωρίς να ζητήσει; Να ανατρέψει. Να αποκτήσει μία θέση. Ένα κομμάτι.Το δικό της κομμάτι. Να μπορέσει να δώσει πίσω λίγο από το βάρος που ακούγεται σε κάθε χειραψία γνωριμίας. Και όχι μόνο αυτό.
Το βάρος των εικόνων. Το βάρος μιας ιστορίας που λέγεται ζωή. Που όσο αίμα και αν χάσει δεν θα φύγει ποτέ από μέσα της. Που όσο σάλιο και να χρησιμοποιήσει δεν θα γίνει κατανοητή.
Το βάρος μιας αναπηρίας μη αποδεκτής.
Ενός μυαλού αφιερωμένου στην ανυπαρξία.

Η αρχή ήταν ψέμα. Μόνο γράμματα στη σειρά. Επιφανειακή λάμψη.
Σβήνουν και μετά πέφτουν.
Και ακόμα και εκείνη τη στιγμή πραγματοποιείται μια ευχή. Χιλιάδες ευχές που δεν αφορούν το γεγονός. Αφορούν τους άλλους. Προσωπικά.Τον κάθε άλλο που παρακολουθεί την πτώση.

Μια πτώση που έγινε πριν εκατομμύρια χρόνια.
Η ζωή τους είναι πολύ σημαντική για να τους αφορά το γεγονός.

Η δική της ευχή; Τι έγινε με τη δική της ευχή;
Σώμα σε σχοινί.

Εκείνη για όσο θα κουβαλάει το βάρος.
Το βάρος ενός ονόματος που δεν ζήτησε ποτέ. Το βάρος της αδυναμίας να αποκτήσει εκείνο που δεν θα έσβηνε ποτέ.

Και κάπως έτσι όλα τελείωσαν πριν καν αρχίσουν.

Η πτώση είναι αναπόφευκτη. Το ίδιο και η ευχή. Κάποιου άλλου.
Γιατί έτσι είναι πλασμένος ο ανθρώπινος κόσμος.
Για κάτι δικό τους που δεν θα την αφορά.

Ποτέ δεν την αφορούσε έτσι και αλλιώς.

Το μόνο που πια την αφορά είναι η αποτελεσματική προσγείωση

μιας απογείωσης που δεν επιτεύχθηκε ποτέ.

十