ΑΝΟΜΟΙΟΣΤΑΣΗ_ ΕΚΚΛΗΣΗ

"I 'm an architect, they call me a butcher.
I' m a pioneer, they call me primitive.
I'm purity, they call perverted."

Manic Street Preachers

Δεν πιστεύω σε τίποτα. Ίσως αυτή είναι η μοναδική "επιλογή" που έχω κάνει στην υποτιθέμενη ζωή μου. Αν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Αν υπάρχει αντικειμενικότητα. Αν είναι εφικτό το ενδεχόμενο της επιβίωσης. Δεν είναι εφικτό. Δεν είναι λοιπόν επιλογή. Είναι απόφαση. Οι αποφάσεις έρχονται πάντα τελευταίες. Το ίδιο και οι άνθρωποι.

Εγώ λοιπόν είμαι ο μπάσταρδος.

Με πιάνεις από τον λαιμό και μου επιβάλεις να επιλέξω αν θα σε κλωτσήσω στην κοιλιά για να πεις μετά το θάνατο μου ότι πάλεψα για τη ζωή μου ή να αφεθώ και τότε να πουν ότι τα παράτησα. Και στις δύο περιπτώσεις θα έχω πεθάνει από ασφυξία. Μπορείς απλά να μου πεις να αποφασίσω ποια θα ήθελα να είναι η κουβέντα πάνω από το κουφάρι μου. Για το γαμώτο. Για την ειλικρίνεια επί του θέματος. Τότε θα σου πω κι εγώ να πας να γαμηθείς. Εσύ θα είσαι εντάξει γιατί έκανες αυτό που έπρεπε να κάνεις. Εγώ θα είμαι εντάξει γιατί δεν υπάκουσα. Και οι δύο υποταγμένοι πλήρως στις διαστάσεις της ύπαρξης που υπηρετούμε.

Αν λοιπόν για σένα αυτό είναι ο ορισμός της λέξης "επιλογή" τότε
Καλησπέρα και Καλή Βραδιά.

Ένα σχήμα που αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν άποψη σύμφωνα με τους ίδιους πάντα. Ικανοποιητική είναι η αίσθηση να τους βουλώνεις τα στόματά τους βάζοντας τάπα στους ανεπαρκείς συλλογισμούς τους με στοιχεία που ποτέ δεν είχαν χτυπήσει το κρανίο τους. Ικανοποιητικότερη είναι η αίσθηση να βουλώνεις το στόμα σου βάζοντας τάπα στη ακράτητη σου γλώσσα. Έπειτα θα εκτιμήσεις τη σιγή της βολής. Δεν έκανες την επιλογή του ανθρώπινου σχήματος αποφάσισες όμως τον τρόπο λειτουργίας σου μέσα σε αυτό. Και από εκεί που αριθμητικά βρίσκεσαι σε μειονεκτική θέση μπορείς να γίνεις ο μπάσταρδος στο τέλος της γραμμής και να εξακολουθείς να είσαι σε μειονεκτική θέση. Μπορείς ακόμα και να υποδυθείς ότι είσαι αυτός. Να αφήσεις τους άλλους να νομίζουν ότι είσαι αυτός. Ίσως να το συνειδητοποιήσεις.

Κάποιος/α συνηθίζει να απαντάει "από το τέλος" κάθε φορά που ακούει τη φράση "είσαι η/ο καλύτερη/ος".
Καλωσήρθατε στο κανάλι μου.

Έχω δυσανεξία στα κλισέ. Αμφισβητώ λοιπόν την αρχή. Αμφισβητώ το τέλος. ΕΠΙΛΕΓΩ αυτό που θα με γλιτώσει από τις ενοχές της ενσωμάτωσης μου. Μήπως σημασία έχει απλά να είσαι ο καλύτερος ανεξάρτητα; Βάφτισε εσύ ποιο σημείο θα λέγεται Αρχή. Ποιο δεν θα λέγεται Αρχή αλλά Τέλος. Μια επιθυμία. Ίσως μαζοχισμός. Ίσως άσκοπη κατανάλωση ενέργειας για ένα πόλεμο νεύρων που ο μόνος που θα χάσει είμαι εγώ. Έτσι και αλλιώς. Αξίζει όμως το τίμημα; Όχι η πολυπόθητη πείνα. Όχι η δίψα να βρεθείς πιο πάνω από τους άλλους. Να είσαι ο καλύτερος. Ούτε η επιθυμία να έχεις κάνει τα περισσότερα. Να έχεις δει τα περισσότερα. Να ξέρεις τα περισσότερα. Ανελέητη πείνα για κρέας. Σαν άγρια θηρία με μια αγγελική όψη. Όμορφα χαρακτηριστικά και λαμπερά χαμόγελα. Καρδούλες για μάτια. Τανάλιες για αγκαλιές. Μοναδική μου επιθυμία μέσα σε όλο αυτό να μείνω στο σημείο που αποφασίζω να είναι το τέλος της γραμμής. Δεν θέλω να ξέρω. Δεν θέλω να έχω άποψη. Δεν θέλω να έχω ζωή. Θέλω να μην ξέρω. Ζητώ απεγνωσμένα να γίνω αυτός που δεν ξέρει. Εκείνος που δεν γνωρίζει. Αυτός που δεν μιλάει. Που δεν τον βλέπει. Άσε με να προσβληθώ μέσα από την άγνοια που με προσδιορίζει.

Δεν θέλω να ξέρω τίποτα με μία και μοναδική ελπίδα να μάθω κάτι.

Έκκληση στο μεγάλο μου κεφάλι να γίνει χελώνα. Να τρέξουν όλοι οι λαγοί. Άφησε τους να τρέξουν. Να εκφραστούν. Να γίνουν κάτι μεγάλο. Τη στιγμή που εσύ θα συρρικνώνεσαι. Και οι άλλοι θα τρέχουν. Θα τρέχουν για να κερδίσουν. Για να φτάσουν πρώτοι. Και τη στιγμή που θα σημάνει η αρχή και όλοι αρχίσουν να τρέχουν προς τα μπροστά εσύ να πας προς τα πίσω. Και να τρέχεις πιο γρήγορα από όλους. Όλοι εσείς τα ξέρετε όλα και όμως τρέχετε προς την ίδια κατεύθυνση. Όλοι θέλετε να γίνετε ξεχωριστοί. Όλοι θέλετε να κάνετε το διαφορετικό. Τότε γιατί. Σας ρωτάω γιατί; Γιατί τρέχετε προς την ίδια κατεύθυνση;

Εγώ γιατί τρέχω προς τα πίσω;

十