ΤΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΑΡΧΕΙ

"Mais l' important n'est pas la chute, c' est l' atterrissage."

 Mathieu Kassovitz

Το βούλωσες. Άφησες τους άλλους να μιλήσουν. Δεν σε φοβάμαι. Θα τους μαστιγώσεις αργότερα στα γρήγορα. Έπειτα θα το μετανιώσεις και θα σε μαχαιρώσεις χωρίς οίκτο.

Η ώρα των αποτελεσμάτων. ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ. Ποτέ δεν αφορά εσένα. Εσύ όμως θα υποστείς τις συνέπειες. Ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Πάντα εξετάζεις τον εαυτό σου σύμφωνα με τα δεδομένα των άλλων. Σταμάτα. Δεδομένα που δεν εγκρίνεις ούτε καν συμπαθείς. Και όμως τα αντιμετωπίζεις σαν να είναι σταθερή αξία. Το Φυσιολογικό. Εσύ που θα ορκιζόσουν ότι δεν υπάρχει Φυσιολογικό.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει Φυσιολογικό; Υπάρχει οτιδήποτε κάνουμε ότι υπάρχει. Ακόμα και όταν επισημαίνουμε ότι δεν υπάρχει. Ακόμα και όταν τοποθετούμε τους εαυτούς μας απέναντι. Το υπηρετούμε σαν υπάκουοι πιστοί. Το κυνηγάμε σαν λυκόσκυλα. Κυνηγοί με όπλα άλλοτε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και άλλοτε τα ξυράφια. Και στις δύο περιπτώσεις συμβιβασμένοι πλήρως στις διαστάσεις του ρόλου που διεκδικήσαμε. 

Παρέλαση στρατού κινητών διαφημίσεων αποδεκτής φυσικής τελειότητας. Τιμητικό παράσημο σε απόστρατους για την επίτευξη λαμπρών στόχων. Ρομαντικές κομεντί σε εξέλιξη ως προπαρασκευαστικό στάδιο για την ολοκλήρωση του ανθρώπου. Κονσέρβες περιτυλιγμένες με ρούχα εποχής πωλούνται ως αριστουργήματα. Αναγωγή στην πτέρυγα του περίεργου οτιδήποτε αποκλίνει από αισθητική διαφήμισης παιδικού παιχνιδιού κατά την εορταστική περίοδο.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Φυσιολογικό υπάρχει. Ακόμα και όταν ξέρεις ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ψευδαίσθηση. Χτυπάει στα τοιχώματα του κεφαλιού σου. Προσπαθεί να το σκάσει. Γιατί; Γιατί ψάχνεις. Ψάχνεις να βρεις. Τι; Αν αυτό που κάνεις είναι σωστό. Ή λάθος. Αν πρέπει να το κάνεις. Έχεις μια ζωή. Τι "πρέπει" να κάνεις με αυτή τη ζωή; Επειδή κάτι κάνουν οι γνωστοί σου ή κάποιοι στην τηλεόραση ή στα κοινωνικά δίκτυα ή κάτι είπε κάποιος γείτονας, συγγενής, φίλος, αυτή η εσωτερική φωνή που σου υπενθυμίζει πόσο λάθος τα κάνεις όλα; Επειδή πέντε άτομα που γνωρίζεις είναι έτσι; Ένα έκτο είναι κάπως αλλιώς; Εσύ πως "πρέπει" να είσαι; Άρα υπάρχει "πρέπει"; Και αν υπάρχει ποιος το ορίζει; Το μέγεθος σου; Το παρελθόν σου; Τα μαλλιά σου; Οι φλέβες σου; Κάποιος τρίτος; Ή έβδομος; Μια γενική αλήθεια; Αηδίες. Ποια γενική αλήθεια; Το Φυσιολογικό.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το Φυσιολογικό υπάρχει. Τη στιγμή που σου ορκίζεσαι ότι δεν θα Το υπηρετήσεις όποιο και αν είναι το τίμημα. Γιατί μόνο εσύ γνωρίζεις τι σου συμβαίνει. Κανένας δεν έχει την παραμικρή ιδέα. Και όμως σου επιτίθεται. Εσύ το επιτρέπεις. Και όταν προσπαθείς να συλλάβεις τα επίπεδα τα οποία αγγίζει το βουλώνεις. Εκείνη τη στιγμή οι άλλοι μιλάνε. Επιβάλλεται το αποδεκτό. Θρέφεται το Φυσιολογικό. Ας είμαστε ειλικρινείς. Τίποτα, σχεδόν τίποτα, δεν μπορεί να σου επιβληθεί αν εσύ δεν του το επιτρέψεις. Πως μπορείς να το αποτρέψεις όμως όταν ο χρόνος περνάει και οι άνθρωποι μιλάνε, μιλάνε τόσο πολύ και γίνεται ένας βόμβος μέσα στα αυτιά σου και εσύ όχι να μιλήσεις ούτε να αναπνεύσεις δεν μπορείς. Ίσως είναι δικαιολογία. Ενδεχομένως απλή καταγραφή προσωπικής ανικανότητας.

Ορισμένοι άνθρωποι σταυρώνουν τους εαυτούς τους. Οι περισσότεροι σταυρώνουν τους απέναντι τους. Χρησιμοποιούν αυστηρά τις γλώσσες τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις και το δάχτυλο. Με ένα ποτό στο χέρι. Με μια χειραψία. Με ένα μέτρο ή μεζούρα. Ψαλίδι. Είναι Φυσιολογικό. Ακόμα και αν τη στιγμή εκείνη στήνονται άνθρωποι στο εκτελεστικό απόσπασμα για όσα έκαναν στο παρελθόν, για τους συγγενείς τους, τα χαρακτηριστικά τους, το νούμερο του παντελονιού τους, τις δια(σ)τροφικές τους συνήθειες, τις σκέψεις που εικάζουμε ότι μπορεί να κάνουν, τις πράξεις που υποπτευόμαστε ότι μπορεί να πραγματοποιήσουν στο μέλλον, τις σειρές που παρακολουθούν στην τηλεόραση, τους ανθρώπους που ερωτεύτηκαν, την οικογένεια από την οποία προέκυψαν, τα ρούχα που δεν φόρεσαν, τις ανάγκες που έχουν, το τι έκαναν χθες στις έντεκα το πρωί ακόμα και αν αντικειμενικά δεν επηρέασαν κανέναν άλλον εκτός από τον ίδιο τους τον εαυτό, το που γεννήθηκαν, το τι είπαν σε κάποιον φίλο που αυτός ο φίλος μας το μετέφερε, τι εσώρουχα φοράνε, τι δεν θέλουν να κάνουν αύριο, τι χρώμα έχουν τα νύχια τους, με πόσους κοιμήθηκαν, πόσο έφαγαν, πόσο ήπιαν, πόσο έκλαψαν, πόσο βγήκαν, πόσα παίρνουν...

πότε ήταν η τελευταία φορά που σε πυροβόλησες;

 十