ΑΙΕΔΑ
十
έπειτα ήλθαν οι εξωγήινοι,
Τα πράγματα έπαιρναν μια τροπή που δεν έπρεπε. Πρέπει. Δεν έπρεπε να γίνει. Η στιγμή για λίγο έμοιαζε ανώδυνη. Αν γινόταν θα ήταν αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όχι εντύπωση. Θα της έδινε δίκιο. Αηδία. Σε μισώ γιατί μένω στον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Τιμωρία. Δεν έπρεπε να μείνουν άλλο εκεί μέσα. Με αηδιάζεις. Ήταν απαγορευτικό. Τα μεγαλύτερα σκουπίδια ντύθηκαν άνθρωποι. Εκείνη είναι η εξαίρεση. Και σε αυτό.
Ρώτησε τότε αν πρέπει να δώσει κάποια άδεια. Αυτός. Να δώσει την άδεια. Ποτέ δεν θα του ζητούσε την άδεια για το οτιδήποτε. Να που ξαφνικά ακούστηκε χαριτωμένο. Πονάει όμως. Ξέρει πως να χειρίζεται κάποια πράγματα. Ορισμένοι άνθρωποι υποβάλουν επιρροή. Πως μπορούσε να αποδίδει τόσο μεγάλη αξία σε κάτι που δεν έχει απολύτως καμία; Ένας άνθρωπος καταφέρνει να κάνει την πραγματικότητα να μοιάζει εύκολη υπόθεση. Του Ζαλόγγου.
Σαν να άρχισε το αίμα να κυλάει σε όλο το σώμα. Την ώρα που μια θηλιά ουρλιάζει από τον πόνο πάνω στο χορό. Ακόμα και στον εγκέφαλο. Η ζαλάδα της απότομης μετακίνησης αναπόφευκτη. Δεν είμαι τίποτα. Ξαφνικά με θυμήθηκες. Αυτή τη φορά όμως δεν την ανησύχησε αυτό. Τα προσχήματα τους μάραναν. Ήταν καλός ξαφνικά. Έρχεσαι σε μετωπική σύγκρουση με όλες τις υποσχέσεις περί εμπιστοσύνης. Και πάλι το ίδιο λάθος. Πόσο ευκολόπιστος μπορεί να είναι κάποιος; Ξέρει. Έχει πάθει. Ξανά και ξανά. Το μόνο θετικό με την απελπισία είναι ότι εκεί είσαι μόνος σου. Την βιώνεις σε τέτοιο βαθμό που σε γεμίζει. Δεν αφήνει περιθώρια για να χωρέσει κανένας και τίποτα. Ούτε καν ο ίδιος σου ο εαυτός.
Άρπαξε τους ώμους. Οι αληθινοί ήρωες πέταξαν. Απόπειρα επαφής με την πραγματικότητα. Τον λαιμό μου έπρεπε. Η εικόνα δεν ήταν πια τόσο θολή. Σαν να δυνάμωσε κάποιος την ένταση. Ο πόνος από το τράβηγμα ήταν αρκετός. Πότε και ποια μετάβαση είναι ανώδυνη για να ήταν αυτή; Δεν ήταν κακός. Σκάσε. Για λίγο υπήρξε το ενδεχόμενο χρήσης βίας. Μια σκέψη που δεν ήταν θολή. Αναμενόμενη. Δεν ήταν βίαιος. Γάβγιζε. Δεν δάγκωνε. Ίσως θα έπρεπε.
Μέχρι που πλησίασε. Έχει δύναμη. Δεν θέλω τίποτα. Δεν ήταν κάτι που δεν μπορούσε να ξέρει ο οποιοσδήποτε. Έχει τεράστια διαφορά η εντύπωση, μια μακρινή ανάμνηση από την αίσθηση της πίεσης στα κόκαλά σου. Τραυματισμένη σάρκα. Ακίνητα κόκαλα. Συντηρούνται με ζάχαρη. Δηλητηριάζονται μήνες.
Τον λυπήθηκε για λίγο. Για την ενέργεια που κατανάλωνε εξαιτίας της. Τον χρόνο. Θα έδινα τα πάντα για να δω αυτό που βλέπεις. Γιατί αυτό που βλέπω εγώ. Άδεια. Τα λόγια του πήγαιναν χαμένα. Άδικα. Όσο περισσότερο φώναζε τόσο περισσότερο δεν ακουγόταν. Όταν φώναζα εγώ κανείς σας δεν άκουγε. Ήταν απλά μια εικόνα γεμάτη ένταση που δεν κατάφερνε μέσα στη ζαλάδα και την παραίτηση να πει τίποτα. Η απελπισία ήταν πιο δυνατή από το οτιδήποτε. Θα ησυχάσω όταν ακούσω τη σειρήνα να σβήνει.
Ήρθε πιο κοντά. Φώναζε. Αλλά δεν κατηγορούσε. Δεν έκρινε. Δεν απειλούσε. Τρόμαζε όμως. Και αυτό την βοηθούσε. Αν δεν της δημιουργούσε ένα αρνητικό αίσθημα θα έπεφτε στην παγίδα. Θα της έδινε ελπίδες. Κάποιος ίσως νοιαζόταν. Τέτοια είναι. Δεν πρόκειται να δω κάτι που είδαν όλοι. Γιατί φτάνει. Μας πρήξατε. Δεν ήθελε να της δημιουργηθεί κάποιο θετικό αίσθημα που θα την έκανε να αρχίσει να πιστεύει και πάλι. Όταν είναι καλά φοβάται την πτώση. Όταν είναι χάλια φοβάται την ελπίδα. Πάντα φοβάται μην δεν το πάρει απόφαση.
Τότε μπήκε μέσα. Άρχισε να ουρλιάζει. Λες και δεν είχε ξαναδεί μια παρόμοια κατάσταση. Φώναζε. Με δυσκολία μπορούσε να διακρίνει λέξεις. Να καταλάβει τι ήθελε να πει. Άραγε τι κούρεμα να διάλεγε για μένα η Καγιά; Όχι ότι την ένοιαζε και ιδιαίτερα. Σίγουρα κάτι κοντό. Να κάνουν και λίγα νούμερα. Είχε πολλά χρόνια να δει κάποιον σε τέτοια κατάσταση.
Είχε τόση φασαρία. Δεν μιλούσε κανείς. Δεν περνούσε κανένας. Δεν ήταν περαστικός. Μία από τις στιγμές συνειδητοποίησης του πόσο χαμηλά έχεις πέσει είναι το βλέμμα των περαστικών. Μην στεναχωριέσαι. Το εννοούν. Δεν σε ξέρουν. Δεν τους ξέρεις. Σου το λένε όμως μέσα από τη καρδιά τους χωρίς να περιμένουν το παραμικρό από εσένα. Η καλή πράξη της ημέρας;
"When was the last time you did anything not for me or anyone else? Just because? Just because?"
Jane's addiction
έπειτα ήλθαν οι εξωγήινοι,
Τα πράγματα έπαιρναν μια τροπή που δεν έπρεπε. Πρέπει. Δεν έπρεπε να γίνει. Η στιγμή για λίγο έμοιαζε ανώδυνη. Αν γινόταν θα ήταν αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όχι εντύπωση. Θα της έδινε δίκιο. Αηδία. Σε μισώ γιατί μένω στον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας. Τιμωρία. Δεν έπρεπε να μείνουν άλλο εκεί μέσα. Με αηδιάζεις. Ήταν απαγορευτικό. Τα μεγαλύτερα σκουπίδια ντύθηκαν άνθρωποι. Εκείνη είναι η εξαίρεση. Και σε αυτό.
Ρώτησε τότε αν πρέπει να δώσει κάποια άδεια. Αυτός. Να δώσει την άδεια. Ποτέ δεν θα του ζητούσε την άδεια για το οτιδήποτε. Να που ξαφνικά ακούστηκε χαριτωμένο. Πονάει όμως. Ξέρει πως να χειρίζεται κάποια πράγματα. Ορισμένοι άνθρωποι υποβάλουν επιρροή. Πως μπορούσε να αποδίδει τόσο μεγάλη αξία σε κάτι που δεν έχει απολύτως καμία; Ένας άνθρωπος καταφέρνει να κάνει την πραγματικότητα να μοιάζει εύκολη υπόθεση. Του Ζαλόγγου.
Σαν να άρχισε το αίμα να κυλάει σε όλο το σώμα. Την ώρα που μια θηλιά ουρλιάζει από τον πόνο πάνω στο χορό. Ακόμα και στον εγκέφαλο. Η ζαλάδα της απότομης μετακίνησης αναπόφευκτη. Δεν είμαι τίποτα. Ξαφνικά με θυμήθηκες. Αυτή τη φορά όμως δεν την ανησύχησε αυτό. Τα προσχήματα τους μάραναν. Ήταν καλός ξαφνικά. Έρχεσαι σε μετωπική σύγκρουση με όλες τις υποσχέσεις περί εμπιστοσύνης. Και πάλι το ίδιο λάθος. Πόσο ευκολόπιστος μπορεί να είναι κάποιος; Ξέρει. Έχει πάθει. Ξανά και ξανά. Το μόνο θετικό με την απελπισία είναι ότι εκεί είσαι μόνος σου. Την βιώνεις σε τέτοιο βαθμό που σε γεμίζει. Δεν αφήνει περιθώρια για να χωρέσει κανένας και τίποτα. Ούτε καν ο ίδιος σου ο εαυτός.
Άρπαξε τους ώμους. Οι αληθινοί ήρωες πέταξαν. Απόπειρα επαφής με την πραγματικότητα. Τον λαιμό μου έπρεπε. Η εικόνα δεν ήταν πια τόσο θολή. Σαν να δυνάμωσε κάποιος την ένταση. Ο πόνος από το τράβηγμα ήταν αρκετός. Πότε και ποια μετάβαση είναι ανώδυνη για να ήταν αυτή; Δεν ήταν κακός. Σκάσε. Για λίγο υπήρξε το ενδεχόμενο χρήσης βίας. Μια σκέψη που δεν ήταν θολή. Αναμενόμενη. Δεν ήταν βίαιος. Γάβγιζε. Δεν δάγκωνε. Ίσως θα έπρεπε.
Μέχρι που πλησίασε. Έχει δύναμη. Δεν θέλω τίποτα. Δεν ήταν κάτι που δεν μπορούσε να ξέρει ο οποιοσδήποτε. Έχει τεράστια διαφορά η εντύπωση, μια μακρινή ανάμνηση από την αίσθηση της πίεσης στα κόκαλά σου. Τραυματισμένη σάρκα. Ακίνητα κόκαλα. Συντηρούνται με ζάχαρη. Δηλητηριάζονται μήνες.
Τον λυπήθηκε για λίγο. Για την ενέργεια που κατανάλωνε εξαιτίας της. Τον χρόνο. Θα έδινα τα πάντα για να δω αυτό που βλέπεις. Γιατί αυτό που βλέπω εγώ. Άδεια. Τα λόγια του πήγαιναν χαμένα. Άδικα. Όσο περισσότερο φώναζε τόσο περισσότερο δεν ακουγόταν. Όταν φώναζα εγώ κανείς σας δεν άκουγε. Ήταν απλά μια εικόνα γεμάτη ένταση που δεν κατάφερνε μέσα στη ζαλάδα και την παραίτηση να πει τίποτα. Η απελπισία ήταν πιο δυνατή από το οτιδήποτε. Θα ησυχάσω όταν ακούσω τη σειρήνα να σβήνει.
Ήρθε πιο κοντά. Φώναζε. Αλλά δεν κατηγορούσε. Δεν έκρινε. Δεν απειλούσε. Τρόμαζε όμως. Και αυτό την βοηθούσε. Αν δεν της δημιουργούσε ένα αρνητικό αίσθημα θα έπεφτε στην παγίδα. Θα της έδινε ελπίδες. Κάποιος ίσως νοιαζόταν. Τέτοια είναι. Δεν πρόκειται να δω κάτι που είδαν όλοι. Γιατί φτάνει. Μας πρήξατε. Δεν ήθελε να της δημιουργηθεί κάποιο θετικό αίσθημα που θα την έκανε να αρχίσει να πιστεύει και πάλι. Όταν είναι καλά φοβάται την πτώση. Όταν είναι χάλια φοβάται την ελπίδα. Πάντα φοβάται μην δεν το πάρει απόφαση.
Τότε μπήκε μέσα. Άρχισε να ουρλιάζει. Λες και δεν είχε ξαναδεί μια παρόμοια κατάσταση. Φώναζε. Με δυσκολία μπορούσε να διακρίνει λέξεις. Να καταλάβει τι ήθελε να πει. Άραγε τι κούρεμα να διάλεγε για μένα η Καγιά; Όχι ότι την ένοιαζε και ιδιαίτερα. Σίγουρα κάτι κοντό. Να κάνουν και λίγα νούμερα. Είχε πολλά χρόνια να δει κάποιον σε τέτοια κατάσταση.
Είχε τόση φασαρία. Δεν μιλούσε κανείς. Δεν περνούσε κανένας. Δεν ήταν περαστικός. Μία από τις στιγμές συνειδητοποίησης του πόσο χαμηλά έχεις πέσει είναι το βλέμμα των περαστικών. Μην στεναχωριέσαι. Το εννοούν. Δεν σε ξέρουν. Δεν τους ξέρεις. Σου το λένε όμως μέσα από τη καρδιά τους χωρίς να περιμένουν το παραμικρό από εσένα. Η καλή πράξη της ημέρας;
"When was the last time you did anything not for me or anyone else? Just because? Just because?"
Jane's addiction
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου