"LIVING LIKE THIS IS A FULL-TIME BUSINESS."

"Stupid fucking words.Tangle us in our desires. Free me from this give and take. Free me from this great debate. You will do what you do. And I will do what I do. And we will do what we do."
Fugazi

Χρηματοκιβώτια σέρνονται σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας. Θυμωμένα πνεύματα δέρνουν τους νέους "αθώους" ιδιοκτήτες. Κοριτσάκια βγάζουν τα δόντια της "φίλης" τους και τα χρησιμοποιούν στο κουκλόσπιτο τους. Σχιζοφρενής δολοφόνος κόβει το στήθος της γκόμενας του. Έπειτα το μετατρέπει σε πορτοφόλι για κέρματα. DIY. Παιδάκια κολλάνε τα μάτια της μητέρας τους με κόλλα. Ψάρια παραπονιούνται επειδή δεν αλλάζεις  τη θέση της γυάλας τους. Δεν τα πάει καλά με τους ανθρώπους. Πιράχνας σπέρνουν τον πανικό. Την ώρα που μια αγελάδα μαστιγώνεται. Νέα μέθοδος για την παραγωγή κρέμας γάλακτος.

Κάποιες φορές είναι τυχαίος θεατής. Άλλες πάλι. Ακριβώς το αντίθετο. Μελέτησε. Είδε τρέιλερ. Αναζήτησε σκηνοθέτες. Ηθοποιούς. Παραγωγούς. Βιογραφίες. Φιλμογραφίες. Φεστιβάλ. Σχετικές ιστοσελίδες. Ενδεχομένως επισκέφτηκε βίντεο κλαμπ. Αφίσες. Soundtracks. Συνεντεύξεις. Και η λίστα συνεχίζεται καθιστώντας τις 24 ώρες της ημέρας πολύ λίγες για να χωρέσει όλα αυτά που "πρέπει" να κάνει. Όσες ταινίες και να δει ποτέ δεν είναι αρκετές. Όσο περισσότερο βλέπει τόσο περισσότερο χρειάζεται.

Όλη αυτή η έρευνα δεν είναι τόσο  αθώα. Γιατί είναι άνθρωπος. Τίποτα δεν είναι τόσο αθώο όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους. Μπορεί εν μέρει όλα αυτά να γίνονται στο βωμό της συμπάθειας για το αντικείμενο. Για την τέχνη. Έκφραση. Είναι ανάγκη. Μπούρδες. Εν μέρει. Έχει ένα μυαλό που θέλει να ξεφορτωθεί. Μια πραγματικότητα που σιχαίνεται.

Σκοτώνει την ώρα της με τις ζωές των άλλων. Γεμίζει το μυαλό της με τα προβλήματα των άλλων. Η μάνα της Άστριντ έφταιγε για όλα. Επιβίωση. Πότε θα βγει ο επόμενος κύκλος ΑΝΤΜ; Εικόνες. Χώροι. Σπίτια. Διαφορετικά. Διαμερίσματα στη Νέα Υόρκη. Στην Ευρώπη. Έχει και εκείνη. Αν το έβλεπε ενδεχομένως να της άρεσε λίγο περισσότερο. Πεζοδρόμια. Έχει βδομάδες ολόκληρες να πατήσει σε ένα. Δεξιώσεις. Πηγαίνει σε γενέθλια χωρίς να χρειάζεται καν να σηκωθεί από το πάτωμα. Ριάλιτι μαγειρικής. Βαριέται να πάει μέχρι την κουζίνα. Μπαίνει σε ζωές που δεν είχε ιδέα ότι υπάρχουν. Keeping Up with the Kardashians. Βλέπει την δική της με ομορφότερους πρωταγωνιστές. Χαίρεται. Είχε να πιει νερό τρεις ολόκληρες μέρες. Δικαιολογεί την κατάσταση της. Μέχρι που θυμήθηκε τι είχε ξεχάσει. Ένα επεισόδιο ακόμη και μετά.

Γιατί η πραγματικότητα των άλλων είναι διαχειρίσιμη. Ειδικά όταν την κρατάει απασχολημένη ώστε να μην διαχειρίζεται τη δική της. Ειδικά όταν δεν χρειάζεται να αναλάβει την ευθύνη για τίποτα. Κανένα φταίξιμο. Δεν φταίει για τίποτα και είναι ωραία. Είναι ωραία να μην φταίει για τίποτα. Δεν χρειάζεται να βάλει το πτώμα στη σακούλα. Να σφουγγαρίσει το αίμα. Δεν υπάρχει πτώμα. Δεν έγινε έγκλημα. Αυτός που μισεί συχνά βρίσκει το τέλος που του αξίζει. Αυτός που συμπαθεί το ίδιο. Εκτός αν συμβεί το αντίθετο. Πράγμα που συμβαίνει συχνά στην περίπτωση της. Μετά από λίγο θα το ξεπεράσει. Γιατί μπορεί. Την αλήθεια πως την ξεπερνάς;

Ψάχνει ένα δάσκαλο. Ένα άτομο που θα ξέρει περισσότερα από εκείνη. Περισσότερα για το δικό της κεφάλι. Δεν θα την απογοητεύσει. Θα καταφέρει να τον εμπιστευτεί. Θα την εντυπωσιάσει με αυτά πέρασε. Με όλα όσα έγινε. Και με όλα όσα δεν έγινε. Με αυτά που δεν κατάφερε για αυτή την κοινωνία. Για τον αγώνα που έκανε. Θα την πείσει με τα μεγάλα λόγια που δεν θα λέει. Με τα κλισέ που θα αφήσει γι' αυτούς που χωράνε σε αυτά. Είτε αυτός είναι ένας πλαστός ήρωας. Είτε αναπαράσταση ενός πραγματικού. Είτε ένα αξιοζήλευτο, για εκείνη, ταλέντο. Ο δημιουργός.

Ώρες ώρες παίρνει απόσταση από το άτομο της. Είναι σε θέση να εξετάσει την περίπτωση της. Κόκκινος συναγερμός. Μεταφράζει τις ώρες της μέρας σε ώρες θέασης. Έστω ότι ένα επεισόδιο διαρκεί 50'. Αυτό σημαίνει ότι αν βρίσκεται σε κατάσταση που αδυνατεί να κουβαλήσει το κεφάλι της, μπορεί να προσφέρει στον εαυτό της 50' απουσίας. Αδρανοποίηση. Παύση. Μέχρι τους τίτλους τέλους. Θα κοιτάξει το ρολόι. Θα έχει περάσει περίπου μια ώρα. Βρίσκεται μια ώρα πιο κοντά στο τέλος της μέρας που διανύει. Σε περίπτωση που και πάλι δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει μπορεί να χαρίσει στην ανυπαρξία της επιπλέον 50'. Και επιπλέον 50'. Μέχρι να περάσουν τρεις ώρες. Εφτά. Μία μέρα. Όλη της η ζωή.

Βλέπει πόσες ώρες έχεις μπροστά της για γέμισμα. Εξετάζει την κατάσταση της και μετά παίρνει την απόφαση. Όταν δεν είναι καλά χρειάζεται κάτι που θα την κάνει χειρότερα. Αν έχει ενέργεια μια βιογραφία. Ή ένα ντοκιμαντέρ. Αν έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση κάτι κλασσικό. Τα αφιερώματα σε κάποιο είδος ή σειρά ταινιών την κρατάνε σε εγρήγορση. Στις επείγουσες περιπτώσεις μια σειρά με ενσωματωμένους υπότιτλους. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να πατάει ένα κουμπί ανα μία ώρα. ⏩. Εύκολο. Αθώο. Ακίνδυνο. Overdose.

Στην ταινία Prozac Nation η πρωταγωνίστρια αφού προμηθευτεί τη φαρμακευτική της αγωγή στέκεται έξω από ένα φαρμακείο. Υποστηρίζει ότι αισθάνεται ότι ζει στη γενιά του προζάκ. Τουλάχιστον τα πρόζακ χρειάζονται συνταγή. Είναι μέσα σε μια συσκευασία. Συνοδεύονται με φύλλο οδηγιών χρήσης. Δεν έχουν κάλυψη. Δεν συνοδεύονται από τρέιλερ. Όμορφο περιτύλιγμα. Έχουν άμεσα αποτελέσματα. 

Στο τέλος πάνω κάτω όλοι εθισμένοι είμαστε. Η πτέρυγα διαφέρει. Και το πόσο αργά ή γρήγορα, ανώδυνα ή επώδυνα θα ρθει το τέλος. Υποθέτω...