ΖΑΤΡΑΚΑΣ


“I know that I cannot be with a person for three hours without saying at least ten things that would kill me.”
Lars von Trier

Seether
Τι κρύβεται πίσω από το Needles και το Fine Again;
69 TEA
Ποιος είσαι Shaun Morgan Welgemoed;

Βασισμένο σε δυσλειτουργικά γεγονότα,

Γιατί εκείνη τη στιγμή πάγωσε. Δεν θυμάται να της λέει να δει. Να κοιτάει και να μην βλέπει. Δεν μπορούσε να δει. ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΗ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. ΟΧΙ ΤΟΣΟ. ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΕΒΛΕΠΑ. ΛΕΥΚΑ. Όχι, δεν την είχε πάρει ο ύπνος. Δεν κοιμόταν. Τεχνικά τουλάχιστον. ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ. Δεν ζαλιζόταν. Δεν είχε πιει. Είχε τις αισθήσεις της. Της έλεγε να κοιτάξει. Σου είπα να δεις και εσύ τίποτα.

Μετά ήθελε να σηκωθεί και να γράψει. Να γράψει ένα ποίημα. Κάτι όμορφο για κάτι άσχημο από κάτι τρομακτικό. Και ήθελε να το σημειώσει. Αλλά δεν το έκανε. Μπορούσε όμως να το κάνει. Αλήθεια μπορούσε. Έτσι νομίζεις. Της έλεγε να δει. Δεν μπορούσε. Νόμιζε ότι έβλεπε. Έψαχνε το λόγο. Αναρωτιόταν. ΓΙΑΤΙ; Κράτησε ένα δευτερόλεπτο. Ίσως λιγάκι παραπάνω. Το καταλαβαίνεις; ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ. Όχι δεν ήταν ότι ήθελες. Ήταν ότι έβλεπες και αναρωτιόσουν. ΑΚΡΙΒΩΣ. ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΣΠΡΟ. Γιατί είναι λευκά; Ήταν άσπρα, κλειστά.

Της είπε να δει και δεν έβλεπε και δεν το κατάλαβε. Δεν την είχε πάρει ο ύπνος. Δεν κοιμόταν. Τεχνικά δεν κοιμόταν. Νόμιζε ότι κοιτούσε. Δεν ξέρουμε τι πήγε λάθος. Απλά σαν να προσπέρασε μια ενέργεια. Δεν άνοιξε τα μάτια της. Περίμενε όμως να δει. Και αναρωτήθηκε γιατί δεν βλέπει. Δεν τηρήθηκε η αλληλουχία των απαιτούμενων ενεργειών για την επίτευξη της λειτουργίας της όρασης. Φυσικά δεν το σκέφτηκες εκείνο το δευτερόλεπτο. Ναι ξέρω, ίσως λιγάκι παραπάνω. Μα δεν είχε ανοίξει τα μάτια της. Δεν αντιλήφθηκε ότι δεν τα είχε ανοίξει. Αναρωτήθηκε γιατί δεν βλέπει. Και όταν πήγαν να ανοίξουν. ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ. Δεν ξέρει αν κατάλαβε. Συνειδητοποίησε τι είχε γίνει και πήγε να σώσει την κατάσταση. Αστείο. Να "σώσει την κατάσταση"; Δεν ξέρει τι έγινε πρώτα. ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ. Τα ένιωσε να μην ανοίγουν. Για ένα δευτερόλεπτο, ίσως λιγάκι παραπάνω. ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ. Για πολύ λίγο το αισθάνθηκες. Για ένα δευτερόλεπτο, ίσως λιγάκι παραπάνω.

Αν ήταν μηχανή κοπής χόρτου... Βάζεις το ανάλογο καύσιμο. Η μηχανή πραγματοποιεί την καύση και το όχημα λειτουργεί. Γενικότερα όταν τροφοδοτείς κάτι εκείνο δουλεύει σε περίπτωση βέβαια που δεν υπάρχει κάποια βλάβη. Φορτίζεις το κινητό σου τηλέφωνο και εκείνο λειτουργεί καταναλώνοντας την ηλεκτρική ενέργεια που έχει συσσωρεύσει. Βάζεις το λαμπατέρ στην πρίζα και ανάβει. Βάζεις μπαταρίες στο ρολόι και δουλεύει μέχρι να χαλάσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τον αποχυμωτή, τη μασιά, το ηλεκτρικό σίδερο και το αλυσοπρίονο. Απλά πράγματα.

Ακριβώς, όχι σε αυτή την περίπτωση, όχι με αυτόν τον οργανισμό. Αν πρωταγωνιστούσε στο A.I του Steven Spielberg θα τον έβαζαν μαζί με τα ρομπότ και θα τον κατέστρεφαν. Λίγο πριν εμφανιστεί ο Jude Law. Με δεδομένο ότι δυσλειτουργεί τόσο και ζηλεύει τις ηλεκτρικές συσκευές... Θα μπορούσε να είναι μια από αυτές τις τηλεοράσεις κουτιά που έφερναν παλιά γνωστοί, συγγενείς και φίλοι από τη Γερμανία μαζί με τον αέρα της υποτιθεμένης ελπίδας για ένα καλύτερο, σίγουρα διαφορετικό, μέλλον. Πρόσεχε μόνο μην τραβήξεις το καζανάκι και χαθεί το όνειρο με το σκυλί, το αυτοκίνητο αντί για γαϊδούρι και το μπάρμπεκιου. Συνήθως εκεί βρισκόταν. Σε λεκάνες τουαλέτας για επιδέξιους κώλους. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, οι τάσεις εντυπωσιασμού μέσα από την παρουσίαση μιας ψεύτικης τέλειας ζωής που υποβαθμίζει το νοηματικό μου επίπεδο, είναι. Εδώ που τα λέμε δεν έχει σημασία αν αυτή η τηλεόραση ήρθε από την Γερμανία ή από τα Νησιά του Πάσχα. Εδώ που τα λέμε δεν είναι το θέμα η τηλεόραση. "Cause I'm living in a room downtown with a bed and a big tv". Η επιλογή σε ενδεχόμενη εύρεση του τυχερού λαχνού ή έπαθλο νίκης σε ριάλιτι εξωγήινης πραγματικότητας.

Το θέμα είναι ότι έκανε λάθος σε μια λειτουργία που κάνουν όλοι οι οργανισμοί αυτόματα. Αν θες να περπατήσεις πρέπει να κουνήσεις τα πόδια σου. Δεν θα σηκωθείς, θα μείνεις ακίνητος και μετά θα αναρωτηθείς γιατί δεν περπατάς. Μα δεν κουνάς τα πόδια σου. Αν έχεις κλειστά τα μάτια σου, τα ανοίγεις και βλέπεις. Τουλάχιστον κοιτάς. Ούτε καν απλά μαθηματικά.

Και μετά το προσπέρασε. Σκέφτηκε δυο φράσεις. Προσπάθησε να της βάλει καλά στο κεφάλι της για τις θυμηθεί το πρωί. Περίεργο που εμπιστεύτηκε το κεφάλι της μετά από αυτό που είχε γίνει. Προσπέρασε το γεγονός σαν να μην συνέβη ποτέ, αλλά συνέβη. Και τώρα το θυμήθηκες. Αν επαναφέρει την ανάμνηση εκείνης της συγκεκριμένης στιγμής, του μεμονωμένου δευτερολέπτου, μπορεί να το νιώσει. ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν λειτουργούσαν. Δεν υπάκουαν. Δεν το αντιλήφθηκε αμέσως. Νομίζει ότι πρώτη φορά βιώνει κάτι τέτοιο. Για όλα δεν υπάρχει πρώτη φορά; Έτσι δεν λένε; Πολλά λένε.

Το μόνο που την ανακουφίζει είναι ότι αυτή τη φορά ήρθε αντιμέτωπη με ένα τέτοιο περιστατικό. Σημαντικό. Δεν ήταν εντύπωση, σκέψη, ιδέα. Ήταν περιστατικό. Ίσως αυτό θα έπρεπε να την ανησυχεί περισσότερο. Δεν έχει καμία σημασία όμως. Θα το βάλει κι αυτό στο ντουλαπάκι απλά σε διαφορετικό ράφι. Στο ράφι που απουσιάζει η ενοχική δυσλειτουργία.

Εκείνο το βράδυ με δυσκολία κατάφερε να κλείσει έστω για λίγο τα μάτια της. Την επόμενη μέρα νόμιζε ότι μπορεί να κατακτήσει όλο τον κόσμο. Το ίδιο νόμιζε και την μεθεπόμενη, και τη μέρα μετά τη μεθεπόμενη και λίγο λιγότερο την πιο μετά και... τα άτομα ήταν περισσότερα από ένα. Τα μαθηματικά δικά σου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις